ENCYKLOPEDIA ROŚLIN - Imbir lekarski
Nazwa polska: | Imbir lekarski |
---|---|
Nazwa łacinska: | Zingiber officinale |
Rodzina: | Imbirowate |
Pochodzenie: | Indie, Chiny |
Pokrój: | Imbir lekarski jest byliną dosrastającą do 1,3 m wysokości, o długich, lancetowatych liściach. W kwiatostanie są zebrane kwiaty przypominające orchideę, początkowo zielone, potem nabierające barwy purpurowej, z kwiatem zawierającym fioletowe elementy, żółto nakrapiane. Ta roślina rozmnaża się wyłącznie wegetatywnie. Kłącze jest szeroko zabarwione i ma szorstką powierzchnię, przy widocznych, poprzecznych bruzdach. |
Opis: | urowiec leczniczy Kłącze, które zbiera się na plantacjach imbiru z roślin posadzonych, 9-12 miesięcy wcześniej. Należy postępwać bardzo uważnie, gdyż kłącze jest kruche i łamliwe. Po umyciu i obgotowaniu obiera się je ze skóry i suszy mniej więcej przez 8 dni. Stosuje się je w postaci proszku, wyciągów, nalewki. Wchodzi też w skład wielu leków.
Składniki lecznicze Aromat imbiru pochodzi z zawartego w kłączu olejku eterycznego. Olejek zawiera głównie zwiazki seskwiterpenowe (zingiberen i zingiberol), nadające roślinie zapach, oraz m.in. cyneol, borneol, cytral. Kłącze zawiera także żywicę obfitującą w fenole, skrobię, aminokwasy, kwasy tłuszczowe, takie jak kwas oleinowy, oraz enzym zingibainę. Związkiem nadającym ostro palący smak jest gingerol, składnik nielotny z parą wodną. |
Stanowisko: | Imbir jest rośliną klimatu ciepłego, uprawianą w Indiach, Chinach i na Jamajce. |
Galeria: |




Komentarze (1)
9 stycznia 2012 18:43 |
#1
![]() ![]() ![]() |
ożywam go prawie codziennie do różnego rodzaju potraw ale tylko i wyłącznie surowego, nadaje bardzo aromatycznego smaku
|